pas gór Pasma górskie w Polsce Góry Świętokrzyskie Pasmo Klonowskie Pasmo Bostowskie Pasmo Oblęgorskie Pasmo Masłowskie Łysogóry Pasmo Jeleniowskie Pasmo Zgórskie Pasmo Posłowickie Pasmo Dymińskie Pasmo Brzechowskie Pasmo Orłowińskie Pasmo Iwaniskie Pasmo Wygiełzowskie Pasmo Chęcińskie Grzbiet Bolechowicki Pasmo Daleszyckie Pasmo Cisowskie Pasmo Ociesęckie Pasmo Kadzielniańskie Karpaty Tatry Pieniny Beskid Śląski Beskid Mały Beskid Makowski Beskid Żywiecki Beskid Wyspowy Gorce Beskid Sądecki Beskid Niski Bieszczady i Góry Sanocko-Turczańskie Sudety Karkonosze Góry Izerskie Góry Kaczawskie Rudawy Janowickie Góry Wałbrzyskie Góry Kamienne Góry Sowie Góry Bardzkie Góry Stołowe Góry Bystrzyckie Góry Orlickie Masyw Śnieżnika Góry Bialskie Góry Złote Góry Opawskie
Posty
pas kotlin Kotliny podkarpackie – pas rzeźby w Polsce, występujący pomiędzy Karpatami, a pasem wyżyn. Dzieli się na trzy części: Kotlinę Oświęcimską, Bramę Krakowską i Kotlinę Sandomierską. Kotliny te powstały w zapadlisku tektonicznym, które wytworzyło się na przedpolu Karpat w czasie alpejskich ruchów górotwórczych. Są to tereny równinne, lecz czasem występują niezbyt wysokie wzniesienia. W południowej części Polski, pomiędzy Karpatami a Wyżynami, rozciąga się pas obniżeń zwany Kotliną Oświęcimską i znacznie rozleglejszą Kotlinę Sandomierską. Kotliny łączy wąskie obniżenie, zwane Bramą Krakowską. Kotliny Podkarpackie wznoszą się na wysokość od 140 do 250 m n.p.m. Krajobraz ich północnej części ma charakter nizinny. Dominują tu rozległe płaskowyże, równiny oraz szerokie doliny. Kotliny Podkarpackie obejmują obszar zapadliska tektonicznego. Powstało ono w czasie alpejskich ruchów górotwórczych. Obszar ten był zalany w trzeciorzędzie przez morze. Świadczą o tym...
Niziny Środkowopolskie – podprowincja fizycznogeograficzna w środkowej Polsce (29% powierzchni kraju) i częściowo w Czechach, stanowiąca południowo-wschodnią część Niżu Środkowoeuropejskiego. Region stanowi głównie system bezjeziornych równin erozyjno-denudacyjnych o wysokościach 100-200 m n.p.m., maksymalnie ponad 340 m na Płaskowyżu Głubczyckim (pomijając sztucznie usypaną Górę Kamieńską o wysokości 389 m). Roczne opady są niewielkie (450-500 mm). Niziny Środkowopolskie dzielą się na 8 makroregionów: Nizina Południowowielkopolska Obniżenie Milicko-Głogowskie Wał Trzebnicki Nizina Śląska Nizina Północnomazowiecka Nizina Środkowomazowiecka Wzniesienia Południowomazowieckie Nizina Południowopodlaska
pas pojezierzy Pojezierze – obszar występowania młodoglacjalnej rzeźby terenu związanej z plejstoceńskimi zlodowaceniami. Charakteryzuje go specyficzny urozmaicony krajobraz – obecność licznych jezior polodowcowych (rynnowych, morenowych, oczek polodowcowych i in.) oraz form akumulacji polodowcowej, takich jak: wzgórza morenowe, drumliny, ozy, sandry, kemy itp. W Polsce pojezierza występują w północnej części kraju – Pojezierze Mazurskie, Pojezierze Pomorskie, Pojezierze Wielkopolskie, Pojezierze Chełmińsko-Dobrzyńskie, Pojezierze Iławskie, także mniejsze, wyróżniane w ich obrębie.
pas pobrzezy Pobrzeże – pas lądu rozciągający się wzdłuż brzegu morskiego, rzadziej dużego jeziora czy rzeki, stanowiący krainę geograficzną o indywidualnych cechach, na którą oddziałuje (m.in. klimatycznie, komunikacyjnie) woda tego akwenu . Sąsiedztwo morza ma duży wpływ na warunki klimatyczne, hydrologiczne, ekologiczne i inne, także na strukturę gospodarki i aktywność ludzką (rybołówstwo, porty, turystyka, rekreacja itp.). W Polsce wyróżniono 3 główne obszary pobrzeży Morza Bałtyckiego: Pobrzeże Szczecińskie, Pobrzeże Koszalińskie, Pobrzeże Gdańskie, które stanowią łącznie jednostkę fizycznogeograficzną – Pobrzeża Południowobałtyckie.
Krainy geograficzne w Polsce – podział Polski na obszary wyróżniające się podobnymi cechami krajobrazowymi i geologicznymi. Zostały one usystematyzowane w pasach rzeźby terenu: pas pobrzeży, pas pojezierzy, pas nizin (Niziny Środkowopolskie), pas wyżyn (Wyżyny Polskie), pas kotlin (Kotliny Podkarpackie), pas gór.